دختران دانش‌آموز: رویاهای ما با مسدود ماندن مکاتب بار دیگر نابود شد
یونیسف یا صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد می‌گویند که مسدود ماندن دروازههای مکاتب دخترانه در سال جدید آموزشی، رویاهای آنان را بار دیگر نابود کرده است.
یونیسف این گزارش را بر محور وضعیت دانش‌آموزان دختر و آموزگاران زن در ولایت بلخ تهیه کرده که امروز (یک‌شنبه، ۶ حمل) به نشر رسیده است.
این سازمان به نقل مرسل، یکی از دانش‌آموزان صنف دوازدهم نوشته است: «هر ثانیه و هر دقیقه به‌تدریج مرا در هم می‌شکند. بسیار دشوار است که بدانیم آینده ما چگونه خواهد بود. من هیچ راهی برای نگاه کردن به آینده ندارم.»
در ادامه آمده است که نرگس ۱۶ ساله است و می خواهد پزشک شود. او کلاس دهم را به پایان رساند اما هرگز اجازه‌ی پیشرفت به یازدهم را نداشت.
یونیسف به نقل از نرگس نوشته است: «من در خانه نشسته‌ام. من حداقل توانستم برای بهبود زبان انگلیسی خود به یک گروه بین‌المللی بپیوندم و کتاب می‌خواندم. اما من نمی‌توانم درست درس بخوانم.»
او گفته است: «فکر کردن به بازگشایی مکاتب تاریک‌ترین فکر در ذهن من است. این در حال تبدیل شدن به یک حالت ناامیدی شدید برای ماست. این مکاتب هستند که جوامع ما را قادر می‌سازند تا به کشور کمک کنند.»
وی تاکید کرد: «رویاهای من، رویاهای بقیه دختران است. ما می‌خواهیم مهندس، داکتر و… باشیم. برای من، داکتران در افغانستان مورد نیاز هستند، به ویژه به این دلیل که تعداد کمی از زنان می‌توانند تمرین کنند. حتی اگر به خارج از کشور بروم، می‌خواهم برگردم و اینجا خدمت کنم.»
بربنیاد این گزارش، دختران افغانستان انتظار داشتند که با آغاز سال جدید آموزشی مژده برگشت به صنف را دریافت خواهند کرد، اما پشت کردن حکومت سرپرست به وعده‌های‌شان مبنی بر بازگشایی مکتب‌های دخترانه، امیدهای آنان به آینده را نابود کرده است.
در گزارش آمده است که مسدود شدن مکاتب دخترانه را تنها دانش‌آموزان بر دوش نمی‌کشند، بلکه آموزگاران زن در بلخ نیز در اندوه دانش‌آموزان‌شان شریک هستند.
صفیه، از آموزگاران یکی از مکتب‌های بلخ، مسدود ماندن درب مکتب‌ها به روی دختران را به دروازه قفل‌شده‌ای تشبیه کرده که کلید اش گم شده و کسی نیست در پیدا کردن آن کمک کند.
او می‌گوید: «معلمان نمی‌توانند تدریس کنند. مثل این است که پشت دری باشید که قفل است و کلید ندارید و کسی به شما کمک نمی‌کند آن را پیدا کنید.»
در حالی این گزارش نشر می‌شود که بیش از ۵۵۰ روز است که حکومت سرپرست دختران بالاتر از صنف ششم را از رفتن به مکتب منع کرده است. همچنین زنان و دختران اجازه رفتن به دانشگاه‌ها و کار در سازمان غیردولتی داخلی و خارجی را نیز ندارند.
