جنبش اتحاد و همبستگی زنان افغانستان: زنان معترض به شدت شکنجه، زندانی و سرکوب گردیده، اما تسلیم نشدند

زنان معترض و شماری از اعضای جنبش اعتراضی «اتحاد و همبستگی زنان افغانستان» در حمایت از اعتصاب غذایی شماری از فعالان حقوق زن در آلمان، می‌گویند که زنان و دختران معترض در افغانستان به شدت شکنجه، زندانی و سرکوب گردیدند؛ اما هرگز تسلیم نشده‌اند.

این جنبش امروز(چهارشنبه، ۱۵ سنبله) در اعلامیه‌ای حمایت خود را از اعتصاب غذایی ۱۲ روزه‌ی تمنا زریاب پریانی و شماری از فعالین حقوق زن افغان در شهر کلن آلمان اعلام کرده است.

در اعلامیه آمده است که زنان معترض افغانستان در نخستین روزهای تسلط حکومت فعلی بر کشور، وارد صحنه‌ی مبارزه شدند و طلسم ترس و وحشت حکومت سرپرست را درهم شکستند و برای دفاع از حقوق اولیه و اساسی خود به خیابان‌ها سرازیر شدند.

جنبش اعتراضی اتحاد و همبستگی زنان افغانستان تاکید کرد، با این‌که اعتراضات زنان در سراسر کشور از سوی نیروهای حکومت سرپرست بارها به شدت سرکوب شد؛ اما زنان تسلیم نشدند و به اعتراضات خود علیه سیاست‌های زن‌ستیزانه‌ی حکومت ادامه دادند.

در اعلامیه آمده است که تمنا زریاب پریانی نیز یکی از زنانی است که بلندترین صدای حق‌طلبانه‌ی زنان افغانستان را به گوش جهانیان رسانده است.

 این جنبش با این‌که از دادخواهی تمنا پریانی حمایت می‌کند، اما از وی می‌خواهد تا از اعتصاب غذایی دست کشیده و ادامه‌ی این جریان عدالت‌خواهی را به سایر زنان در افغانستان و سراسر جهان واگذار کند.

همچنین اعضای جنبش اعتراضی اتحاد و همبستگی زنان افغانستان با ارسال نوارهای ویدیویی به رسانه گوهرشاد گفته‌اند که حکومت سرپرست با گذشت هر روز محدودیت‌های تازه‌ای بر حقوق زنان وضع می‌کنند.

آنان از عمل‌کرد جامعه‌ی جهانی در قبال وضعیت زنان و دختران افغان انتقاد نموده و می‌گویند که جامعه‌ی جهانی فقط نظاره‌گر محدودیت‌های حکومت فعلی هستند و تا کنون هیچ اقدام عملی برای دفاع از حقوق زنان انجام نداده است.

زنان معترض تاکید کردند که به‌رسمیت‌شناختن آپارتاید جنسیتی در افغانستان یک نیاز اساسی است و باید فشارهای بیشتر بر حکومت فعلی وارد شود تا زنان بتوانند به حقوق اساسی خود دسترسی داشته باشند.

این در حالی است که تمنا زریاب پریانی و شماری دیگر از فعالان حقوق زن اهل افغانستان در اعتراض به آنچه که بی‌توجهی جهان به وضعیت زنان افغانستان می‌گویند، اعتصاب غذا کرده‌اند.

آنان خواستار به رسمیت‌شناسی آپارتاید جنسیتی در افغانستان، آزادی زندانیان سیاسی از زندان‌های حکومت سرپرست و توقف حمایت مالی و سیاسی از حکومت فعلی هستند.

افغانستان پس از حاکمیت حکومت فعلی با بحران حقوق بشری مواجه شده است.

در حال حاضر زنان و دختران اجازه‌ی تحصیل و کار را ندارند.

این اقدام حکومت فعلی باعث شده است که میلیون‌ها دانش‌آموز دختر از آموزش باز بماند.