عوارض
بدون درمان، سیفلیس می‌ةواند منجر به آسیب در سراسر بدن شود. سیفلیس همچنین خطر ابتلا به HIV را افزایش می‌دهد و می‌تواند مشکلاتی را در دوران بارداری ایجاد کند. درمان می‌تواند به جلوگیری از آسیب کمک کند. اما نمی‌تواند آسیبی را که قبلاً رخ داده است، ترمیم یا معکوس کند. از مهم‌ترین عوارض سیفلیس می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- برآمدگی‌های کوچک یا تومورها
به ندرت در مراحل پایانی سیفلیس، برجستگی‌هایی به روی پوست، استخوان‌ها، کبد یا هر اندام دیگری ایجاد می‌شود. این برجستگی‌ها پس از درمان ناپدید می‌شوند.
- مشکلات عصبی:
سیفلیس می‌تواند مشکلات زیادی را در مغز، پوشش آن یا نخاع ایجاد کند. این موارد عبارتند از:
- سردرد
- سکته
- مننژیت (بیماری که لایه‌های محافظ بافت اطراف مغز و نخاع را ملتهب می‌کند.)
- سردرگمی
- تغییرات شخصیتی یا مشکل در تمرکز
- علائمی که شبیه زوال عقل هستند (از دست دادن حافظه، ناتوانی در قضاوت و مهارت‌های تصمیم گیری)
- ناتوانی در حرکت دادن برخی از اعضای بدن (فلج)
- مشکل در ایجاد یا حفظ نعوظ که به آن اختلال نعوظ می‌گویند
- مشکلات مثانه
- مشکلات چشمی: هنگامی که بیماری به چشم سرایت می‌کند، به نام سیفلیس چشمی نامیده می‌شود. عوارضی که این بیماری بر چشم برجای می‌گذارد، می‌تواند شامل مواردی چون درد یا قرمزی چشم، تغییر در بینایی و حتی کوری شود.
- مشکلات گوش که می‌تواند شامل صدای زنگ در گوش که به آن وزوز گوش می‌گویند و از دست دادن شنوایی می‌شود.
- سرگیجه
- مشکلات قلبی و عروقی (سیفلیس همچنین ممکن است به دریچه‌های قلب آسیب برساند)
- عفونت HIV: بزرگ‌سالان مبتلا به سفلیس یا سایر زخم‌های تناسلی، دو تا پنج برابر بیشتر از سایرین در معرض خطر ابتلا به ایدز هستند. زخم سیفلیس در حین رابطه جنسی به‌راحتی خونریزی می‌کند. این خونریزی راه را برای ورود ویروس HIV به جریان خون فرد فراهم می‌کند.
عوارض بارداری و زایمان
اگر باردار هستید، می‌توانید سیفلیس را به جنین خود منتقل کنید. سیفلیس مادرزادی خطر سقط جنین، مرده‌زایی یا مرگ نوزاد را در چند روز پس از تولد افزایش می‌دهد.
عوارض سیفلیس مادرزادی
افراد باردار مبتلا به سیفلیس می‌توانند این بیماری را به نوزادان خود منتقل کنند. نوزادان متولد نشده می‌توانند از طریق اندامی که مواد مغذی و آکسیجن را در رحم تامین می‌کند، به نام جفت، آلوده شوند. عفونت همچنین ممکن است در هنگام تولد اتفاق بیفتد.
نوزادان مبتلا به سیفلیس مادرزادی، ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند. اما بدون درمان سریع، برخی از نوزادان ممکن است دچار موارد زیر شوند:
- زخم و بثورات روی پوست
- تب
- تشنج
- نوعی از تغییر رنگ پوست و چشم‌ها به نام یرقان
- کم خونی
- تورم طحال و کبد
- عطسه یا پر شدن بینی که به آن رینیت می‌گویند
- تغییرات استخوانی
علائم بعدی ممکن است شامل ناشنوایی، مشکلات دندان شود. علاوه بر این، نوزادان مبتلا به سیفلیس نیز ممکن است خیلی زود به دنیا بیایند. آن‌ها ممکن است قبل از تولد در رحم بمیرند یا ممکن است پس از تولد جان‌شان را از دست دهند.
تشخیص سیفلیس چگونه صورت می‌گیرد؟
اگر فکر می‌کنید به سیفلیس میتلا شده‌اید، به زودترین زمان ممکن به پزشک مراجعه کنید. پزشکان برای انجام آزمایشات نمونه خون می‌گیرند و معاینه جسمی کاملی نیز انجام می‌دهند. در صورت وجود زخم، ممكن است پزشك برای تشخیص وجود باکتری سیفلیس از زخم نمونه برداری کند.
همچنین اگر پزشک معتقد باشد عامل بروز مشکلات سیستم عصبی، ابتلا به سیفیلیس سوم است، ممکن است نیاز باشد پانکچر کمری یا آزمایش مایع نخاعی صورت گیرد. در این روش، مایع نخاع برای بررسی وجود باکتری‌های سیفلیس جمع آوری می‌شود.
چه موقع باید نسبت به انجام تست سیفلیس اقدام کرد؟
مرحله اول سفلیس به راحتی قابل تشخیص نیست. علائم مرحله دوم نیز علائم شایعی هستند که در سایر بیماری‌ها هم دیده می‌شوند. این بدان معناست که اگر هرکدام از موارد زیر را دارید، در مورد انجام آزمایش سیفلیس فکر کنید. مهم نیست که تا به حال علائمی داشته اید یا خیر. نسبت به انجام تست اقدام کنید اگر:
- با کسی که به سیفیلیس مبتلا بوده است رابطه جنسی بدون کاندوم داشته اید
- باردار هستید
- کارگر جنسی هستید
- در زندان هستید
- با چندین نفر رابطه جنسی بدون کاندوم داشته اید
- با کسی هستید که با چندین نفر رابطه جنسی بدون کاندوم داشته است
- مردی همجنسگرا هستید
در صورت مثبت شدن آزمایش، انجام کامل درمان ضروری است. حتی با وجود ازبین رفتن علائم نسبت به تکمیل دوره آنتی بیوتیک‌ها اطمینان حاصل کنید. همچنین از زمانی که پزشک نسبت به بی‌خطر بودن برقراری رابطه جنسی اطمینان ندهد، از اقدام به آن بپرهیزید. انجام تست ایدز یا HIV را در نظر داشته باشید.
افرادی که تست سیفلیس آن‌ها مثبت شده است، باید به همه شرکای جنسی اخیر خود اطلاع دهند تا آنان نیز آزمایش شده و مورد معالجه قرار گیرند.
فراموش نکنید که تشخیص زودهنگام بیماری سیفلیس و شروع درمان می‌تواند تا حد زیادی از عوارض این بیماری جلوگیری کند، بنابراین در صورتی که نسبت به ابتلا به این بیماری شک داشتید هر چه زودتر با یک پزشک متخصص عفونی مشورت کنید.
درمان
درمان سفلیس نظر به شرایط بیمار و مرحله عود بیماری صورت می‌گیرد. در مراحل اولیه درمان با آنتی بیوتیک نظر به شرایط بیمار صورت می‌گیرد اما در مراحل پیشرفته، درمان ممکن است متفاوت باشد. در طول دوره درمان حتما از داشتن رابطه جنسی خود داری کنید.
پیشگیری از ابتلا به سیفلیس
بهترین راه برای پیشگیری از سفلیس، اقدامات جنسی ایمن است. در هر نوع تماس جنسی از کاندوم استفاده کنید. علاوه بر این، رعایت موارد زیر ممکن است مفید باشد:
در هنگام برقراری رابطه جنسی از محافظ دندانی (یک قطعه لاتکس مربعی) یا کاندوم استفاده کنید.
از به اشتراک گذاشتن اسباب بازی‌های جنسی خودداری کنید.
سفلیس می تواند از طریق سوزن‌های مشترک نیز انتقال یابد. در صورت مصرف مواد مخدر تزریقی از به اشتراک گذاشتن سوزن خودداری کنید.
نویسنده: داکتر معصومه پارسا
